Erna María Dungal hefur verið viðloðin listum og skapandi greinum frá því hún var barn. Hún er menntaður mannfræðingur en hannar eigin skartgripi. Á dögunum lítur nýtt skartgripamerki, Areia, í hennar eigu dagsins ljós.
Eiginmaður Ernu er kólumbískur og þar bjuggu hjónin saman í rúman áratug. Búsetan mótaði hana mikið og jók við áhuga hennar á því að skapa og gera skartgripi.
Erna stofnaði Mar Jewelry árið 2017 þar sem hún einblíndi á perlur og smíðaði gripina sjálf í höndum. Hún er því enginn nýgræðingur í skartgripahönnun en ákvað að ýta sér lengra í sköpuninni.
„Ég hef alltaf haft áhuga á skarti og sterkar skoðanir á því sem ég nota. Í Kólumbíu er mikið af föndurbúðum eingöngu með efnivið í skartgripi og þræddi ég þær reglulega, safnaði að mér til að búa til gripi handa sjálfri mér,“ segir hún.
„Það vatt svo upp á sig þegar frænkur, vinkonur og vinkonur þeirra fóru að biðja mig um að gera handa sér í gjafir og ég ákvað að láta á það reyna.“
Hvernig er ferlið við hönnun skartgripa?
„Það getur verið alls konar. Innblásturinn kemur til mín á ólíklegustu tímum. Stundum frá öðru fólki, úr náttúrunni og stundum fæ ég bara hugmynd í kollinn. Ég handteikna allar mínar hugmyndir á blað og þær þróast yfirleitt mest í því ferli.“
Í kjölfarið sendir hún teikningar með útskýringum til framleiðandans sem býr til prufur. Prufunum er breytt þar til gripurinn er nákvæmlega eins og Erna vill hafa hann.
Með nýja merkinu langaði hana að ýta sjálfri sér lengra í sköpuninni.
„Mig langaði að hanna á flóknari veg en það sem ég gerði áður. Einnig vildi ég umkringja mig fagfólki sem getur hjálpað mér að gera merki sem er einstakt. Ég fékk Ernu Hreinsdóttur hjá Blóð Studio með mér í lið sem bjó til vefsíðuna og aðstoðaði mig við heildarútlit merkisins. Útkoman er betri en mig dreymdi um.“
Hún segir skartgripina einstaka en klassíska hönnun með blöndu af einhverju óvæntu.
„Þetta eru gæðaskartgripir sem valda hvorki ofnæmi eða ertingu. Þetta eru gripir sem þú getur gefið áfram eða endurnýtt efniviðinn úr þeim og þeir detta aldrei úr tísku.“
Úr hverju eru skartgripirnir?
„Við notumst eingöngu við endurunnið silfur og gullvermeil-húðun. Steinarnir eru Cubic Zirconia-glersteinar sem eru sérskornir fyrir hvern grip. Málminn má svo endurnýta til að viðhalda hringrásinni.“
Hún segir stílinn öðruvísi en hefur sést hér á landi áður, þetta sé blanda af klassískum skartgripum með djörfu ívafi. „Skartgripir sem tekið er eftir.“
Innblásturinn að útliti skartgripanna kemur úr öllum áttum og á öllum tímum. Innblásturinn frá Kólumbíu situr þó ofarlega í huga hennar. „Þar er fólk svo duglegt að skreyta sig með skartgripum og framleiðsla skartgripa er gríðarlega mikil. Kólumbía er rík af gulli og eðalsteinum og eru þau með langmestu emerald-framleiðslu í heimi. Sá innblástur blandast svo við það að vera frá þessari eyju, umlukin hafinu,” segir hún.
„Síðan er það auðvitað fólk. Ég elska að sitja og fylgjast með mannlífinu. Þar fæ ég oft hugmyndir í kollinn.“
Erna segir markmiðið með merkinu vera að skapa fallega og einstaka muni sem segja sögu og hafa ekki neikvæð áhrif á umhverfið.
Hvaðan kemur nafnið?
„Areia þýðir sandur á portúgölsku. Hugmyndin kom frá eiginmanninum en orðið er ekki aðeins fallegt heldur hefur beina tengingu við innblásturinn frá hafinu og gamla merkinu mínu, Mar. Steinarnir í skartinu eru úr gleri sem er unnið úr sandi. Svo það lá beinast fyrir.“
Skartgripirnir eru framleiddir í Taílandi. „Framleiðslan skiptir mig öllu máli og frá upphafi vissi ég að ég vildi reyna að hafa eins jákvæð áhrif og mögulegt er. Ég vissi því að ég vildi nota endurunnin efni og finna verksmiðju með vottun um sanngjörn laun og góð vinnuskilyrði,“ útskýrir Erna.
Rannsóknarvinnan var mikil þrautaganga eins og yfirleitt er þegar það á að finna góða framleiðendur úti í hinum stóra heimi.
„Frágangur og gæði þurfa einnig að vera fullkomin. Ég prófaði nokkrar verksmiðjur úti um allan heim áður en ég fann þá réttu. Bónusinn er svo að þetta er fjölskyldufyrirtæki sem er í eigu og stýrt af konum.
Þær eru yndislegar og gott að vinna með þeim. Þær eru búnar að bjóða mér í heimsókn og ég get ekki beðið eftir að fara til þeirra.“