Ebba Margrét Magnúsdóttir, fæðinga- og kvensjúkdómalæknir, greindist með Parkinson-sjúkdóminn, taugahrörnunarsjúkdóm sem hefur áhrif á þær taugafrumur í heilanum sem stjórna hreyfingu, fyrir fimm árum síðan.
Hún opnaði sig um greininguna í aðsendri grein sem birtist á vef Vísis í gærkvöldi.
„Það er ekki einfalt fyrir 52 ára konu í fullu fjöri að fá slíka greiningu og þurfa að hugsa seinni hálfleikinn upp á nýtt. Ég hafði fundið skjálfta í hvíld í nokkurn tíma vinstra megin í kroppnum og fékk svo mikinn skjálfta með hnífinn í hendinni við vinnuna mína, það er ekkert grín fyrir fæðinga- og kvensjúkdómalækni. Við hjónin fórum svo í einum Covid-glugganum í ferð á Snæfellsnesið og í sundlauginni í Grundarfirði tekur Hjörtur eftir því að ég lyfti ekki vinstri hendinni jafnt og þeirri hægri. Þeir sem þekkja mig vita að ég syndi daglega og því var Covid vesen og þá fórum við að ganga og aftur var það húsbóndinn sem tók eftir því að vinstri hendin hreyfðist nánast ekkert og göngulagið var öðruvísi,” skrifar Ebba Margrét sem hafði grunað í þó nokkurn tíma að hún væri með taugahrörnunarsjúkdóminn en hafði haldið því leyndu frá vinum og ættingjum.
„Því vissi ég innst inni að ég væri með Parkinson sem er ólæknandi hrörnunarsjúkdómur en hefur vissulega mismunandi birtingarmyndir og herjar mismunandi hratt á fórnarlömb sín. En hvernig tekst konu á besta aldri við slík örlög þegar hulstrið er skaddað en hugurinn skarpur? Öflug kona á framabraut ákveður að fara í felur til að tryggja að skjólstæðingar hennar hlaupi ekki á brott.“
Í greininni segir Ebba Margrét að nú sé komið að kaflaskilum.
„Ég er hætt í feluleik. Fimm ár í þeim leik eru meira en nóg. Þetta hafa margir bent mér á, fjölskylda mín og læknirinn minn. Það var aftur Hjörtur, minn besti vinur og félagi, sem með sinni hegðun benti mér á þetta. Hann fékk greininguna krabbamein fyrir ári síðan og bara segir öllum það. Hefur ekkert að fela og tekst á við sín örlög með reisn. En ég var ekki tilbúin og gat ekki sagt orðið. Var kannski ekki tilbúin að sætta mig við þessi döpru örlög. Það er erfiðara að fela hreyfiskerðingu og skjálfta eftir því sem tíminn líður. Ekkert gaman að taka töflur á 3 klst fresti og finnast allt stefna í eina átt, verða verri í dag en í gær. Dagurinn í gær var töff en hann er betri í dag eftir að ég útrýmdi túnfíflum úr lóðinni og sló garðinn. Sönnun á því að hreyfing og endorfínlosun hjálpi.”
Ebba Margrét ætlar að horfa björtum augum á framtíðina.
„Nú eru fegurstu og lengstu dagar ársins og náttúra okkar fallega lands sýnir sínar bestu hliðar. Við fögnum afmæli lýðveldisins Íslands og EM í fótbolta kvenna er innan seilingar og kætir þá sem það elska.
Þess vegna ætla ég að hætta í fimm ára feluleik og vera bjartsýn um veikindi okkar hjóna. Njóta hvers dags og þakka fyrir allt það góða sem lífið hefur gefið okkur. Við viljum ekki vorkunn og við erum ekki hætt að skoða konur, skrifa pistla og skíra, gifta og jarða þó að pakkatilboðið skurður og skírn sé ekki lengur í boði.“